درمانگاه شبانه‌روزي عمومی و تخصصي فاضل با هدف ارتقاي سلامت مردم منطقه شمال شهر اصفهان در سال 1395 به صورت خیریه فعاليت خود را آغاز نموده است.
اوتیسم در کودکان
اوتیسم یکی از اختلالات توسعه‌ای است که معمولاً در دوره کودکی آغاز می‌شود. در کودکان، علائم و نشانه‌های اوتیسم می‌تواند در طی ماه‌ها و سال‌های اول زندگی آشکار شود.
ویژگی‌های اوتیسم در کودکان
۱. مشکلات در ارتباط اجتماعی:
کودکان ممکن است مشکلاتی در برقراری ارتباط با دیگران، شامل نشان دادن توجه به دیگران یا به اشتراک گذاشتن احساسات و تجربیات، داشته باشند.
۲. مشکلات در تعاملات غیرکلامی:
نقص در تعاملات غیرکلامی مانند نگاه نکردن به چشمان یا اعتماد به حرکات بدنی برای بیان احساسات و نیازها.
۳. تکراری بودن رفتارها و عادات:
مثلاً تکرار خطوط یا الگوهای حرکتی، تکرار عبارات یا کلمات، تمایل به پیوستگی به روال‌ها و ساختارهای خاص.
۴. محدودیت‌های در زبان و ارتباطات:
برخی از کودکان ممکن است دیرتر شروع به صحبت کردن کنند و یا مشکلات در توانایی بیان داشته باشند. همچنین، ممکن است درک زبانی یا استفاده از زبان به طور معمولی انجام نشود.
۵. تمایل به فعالیت‌های تکراری و محدود:
مثلاً تمایل به تمرکز بر یک فعالیت خاص، از پرتو بدون هدف چرخیدن اشیاء، علاقه به نگهداشتن و بازی با اشیاء خاص.
۶. حساسیت‌های حسی:
کودکان ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به نور، صدا، بوها و طعم‌ها داشته باشند.
تشخیص اوتیسم در کودکان ممکن است نیازمند ارزیابی توسط متخصصین اوتیسم و سایر حوزه‌های پزشکی و روانشناسی باشد. درمان اوتیسم ممکن است شامل مداخلات رفتاری، توانبخشی، و مشاوره‌های تحصیلی و روانشناختی باشد که با هدف بهبود کیفیت زندگی و توانایی‌های کودکان ارائه می‌شود.
اولین علائم اوتیسم
علائم اولیه اوتیسم ممکن است در دوره‌های زودگذر از زندگی کودکان ظاهر شود. این علائم معمولاً در دوره‌های زمانی مختلفی می‌توانند مشاهده شوند، اما برخی از پیش از سن ۳ سالگی ویژگی‌های اوتیسم شامل موارد زیر می‌تواند شامل شود:
۱. عدم توجه به مواجهه با اشیاء یا افراد: کودک ممکن است به محیط اطرافش علاقه نداشته باشد و از تعامل با اشیاء یا افراد دوری کند.
۲. کاهش توجه به صداها یا زبان: کودک ممکن است به آوازها یا صداهای اطرافش بی‌توجه باشد و یا به زبان به طور کافی واکنش ندهد.
۳. عدم تمایل به نگاه کردن به چشمان دیگران: عدم تمایل کودک به تماشای چشمان دیگران و برقراری ارتباط چشمی.
۴. عادت‌ها و رفتارهای تکراری: تمایل به فعالیت‌های تکراری مانند تکرار خطوط یا الگوهای حرکتی، حساسیت به تغییرات و تمایل به ثبات در روال‌ها.
۵. عدم توجه به احساسات دیگران: کودک ممکن است علاقه‌مند به ارتباطات اجتماعی نباشد و احساسات دیگران را درک نکند یا به آنها واکنش ندهد.
این علائم می‌توانند در هر کودکی متفاوت باشند و ممکن است با پیشرفت سنی و توسعه کودک تغییر کنند. اگر مشکوک به اوتیسم در کودک خود هستید، بهتر است با یک متخصص مشاوره بگیرید تا ارزیابی کامل و تشخیص دقیق انجام شود.
علائم اوتیسم در کودکان زیر یکسال
تشخیص اوتیسم در کودکان زیر ۱ سال ممکن است چالش‌برانگیز باشد، زیرا بسیاری از علائم اصلی اوتیسم در این دوره زمانی مشخص نیستند و ممکن است با توسعه طبیعی کودک تغییر کنند. با این حال، برخی علائمی که می‌توانند در کودکان زیر ۱ سال به عنوان نشانه‌های احتمالی اوتیسم مشاهده شوند عبارتند از:
۱. عدم توجه به تماس چشمی: کودک علاقه‌ای به برقراری تماس چشمی با والدین یا مراقبین نشان ندهد.
۲. عدم ارتباط با والدین یا مراقبین: کودک نشانه‌های کمبود تمایل به تعامل با والدین یا مراقبین را از خود نشان ندهد، مثلاً با نگاه کردن به آنها یا برقراری تماس جسمی.
۳. نشانه‌های کمبود توجه به صداها: کودک ممکن است کمبود توجه به صداها نشان دهد و یا واکنش نادری نشان دهد وقتی به او صدا زده می‌شود.
۴. عادت‌های تکراری: برخی از کودکان ممکن است عادت‌های تکراری مانند تکرار حرکات یا برخوردهای آهسته داشته باشند.
۵. حساسیت‌های حسی: برخی از کودکان ممکن است به طریقه‌ای خاص به حساسیت نسبت به نور، صدا، بوها و طعم‌ها نشان دهند.
توجه داشته باشید که این علائم ممکن است نشانه‌های دیگری نیز داشته باشند و ممکن است علت آنها اوتیسم نباشد. اگر شما مشکوک به وجود اوتیسم در کودک خود هستید، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید تا ارزیابی دقیق تری انجام شود.
علت اوتیسم در کودکان
۱. عوامل ژنتیکی:
مطالعات نشان می‌دهد که ژنتیک می‌تواند نقش مهمی در ایجاد اوتیسم داشته باشد. برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که اگر یک فرد دارای برادر یا خواهر با اوتیسم باشد، خود احتمال بروز اوتیسم در آن فرد نیز بیشتر است.
۲. عوامل محیطی:
عوامل محیطی مانند عوامل شیمیایی، ویروس‌ها، مسمومیت مادرانه، و مواد مخدر و مشروبات الکلی در دوران بارداری ممکن است به افزایش خطر ابتلا به اوتیسم کودکان کمک کنند. هرچند، هیچ یک از این عوامل به طور مشخص به عنوان عامل اصلی بروز اوتیسم شناخته نشده‌اند.
۳. ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی:
بسیاری از تحقیقات نشان می‌دهد که احتمالاً اوتیسم نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.
۴. مسائل مغزی و نوروشیمیایی:
تحقیقات مختلف نشان داده‌اند که تغییرات در ساختار و عملکرد مغز ممکن است نقشی در اوتیسم ایفا کنند، اما علت این تغییرات هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است.
در کل، علت اوتیسم به عنوان یک اختلال پیچیده، بازهم از نظرات و تحقیقات متفاوتی برخوردار است و هنوز به طور کامل درک نشده است. تحقیقات بیشتر در این زمینه همچنان ادامه دارد تا علت و مکانیسم‌های دقیق‌تر این اختلال را بهتر درک کرده و روش‌های بهتری برای پیشگیری از آن و مدیریت آن را ارائه دهد.
پیشگیری و درمان
درمان و پیشگیری از اوتیسم به عنوان یک اختلال توسعه‌ای پیچیده، نیازمند رویکردهای متعدد و گسترده است. درمان و پیشگیری می‌تواند شامل اقداماتی از طرف والدین، متخصصان بهداشتی و پزشکی، و سیاست‌گذاران در زمینه بهداشت عمومی باشد. برخی از رویکردها برای درمان و پیشگیری از اوتیسم عبارتند از:
۱. آموزش و پشتیبانی والدین:
والدین می‌توانند با آموزش‌های مربوط به توانمندسازی والدین، یادگیری نحوه برخورد با علایم و رفتارهای کودکان با اوتیسم، بهترین روش‌های مدیریت رفتاری و ارتباطی با کودکان، توانایی‌های خود را در پشتیبانی از کودکان با اوتیسم بهبود بخشند.
۲. مداخلات آموزشی و رفتاری:
مداخلات آموزشی مبتنی بر شواهد، مانند رفتار‌درمانی و آموزش مهارت‌های اجتماعی، می‌تواند بهبود رفتارها و توانمندی‌های کودکان با اوتیسم را ایجاد کند.
۳. مداخلات پزشکی و درمانی:
در برخی موارد، درمان‌های دارویی و مداخلات پزشکی ممکن است برای مدیریت علائم و نشانه‌های خاص اوتیسم مورد نیاز باشند.
۴. پیشگیری: مطالعات نشان می‌دهند که پیشگیری از عوامل خطر محتمل مانند عوامل محیطی و مسمومیت‌های بارداری می‌تواند در کاهش احتمال بروز اوتیسم موثر باشد.
۵. تحقیقات و آگاهی عمومی:
افزایش آگاهی عمومی در مورد اوتیسم، تحقیقات بیشتر در این زمینه و پشتیبانی از افراد و خانواده‌های تحت تأثیر اوتیسم می‌تواند بهبودی معنادار در شناخت، درمان و پیشگیری این اختلال داشته باشد.
در نهایت، هر کودک و هر خانواده ممکن است نیازهای منحصر به فردی داشته باشند و بهتر است تمامی گزینه‌ها و روش‌های درمانی با توجه به وضعیت و نیازهای خاص هر فرد ارزیابی شود.
سلامت باشید.
