تشخیص و درمان آسم

تشخیص آسم معمولاً بر اساس سابقه پزشکی، علائم بالینی، آزمایش‌های تنفسی و تصویربرداری انجام می‌شود. درمان آسم شامل دو بخش اصلی است: مدیریت حملات (درمان تسکین دهنده) و درمان پیشگیرانه.

 تشخیص

۱. سابقه پزشکی:

پزشک ممکن است سوالاتی درباره علائم، فراوانی حملات، عوامل تحریک‌کننده، علائمی که بهبود یافته و تاثیر درمان را از شما بپرسد.

۲. آزمایش تنفسی:

انجام آزمایش‌های تنفسی مانند اسپیرومتری برای ارزیابی عملکرد ریه و تشخیص مشکلات تنفسی.

۳. آزمایش‌های خون:

برای اندازه‌گیری سطوح ایمونوگلوبولین E (IgE) و ایجاد پاسخ آلرژیک.

۴. تصویربرداری مانند رادیوگرافی سینه یا CT scan:

برای بررسی وضعیت ریه‌ها و اطمینان از عدم وجود عوارضی مانند التهاب یا تورم.

انواع آسم

آسم یک بیماری التهابی مزمن است که مجاری هوایی را تنگ کرده و باعث ایجاد مشکل در تنفس می‌شود. این بیماری می‌تواند در اشکال مختلفی بروز کند، که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در اینجا به چند نوع رایج آسم اشاره می‌کنم:

 ۱. آسم آلرژیک (آتوپیک)

این نوع آسم با آلرژی‌ها مرتبط است و معمولاً در کودکی آغاز می‌شود. علائم آن ممکن است توسط مواجهه با مواد آلرژی‌زا مانند گرده‌ها، پر حیوانات، کپک، و گرد و غبار تحریک شوند.

۲. آسم غیرآلرژیک

آسم غیرآلرژیک بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود و علائم آن توسط عوامل آلرژی‌زا ایجاد نمی‌شود. عواملی مانند استرس، هوای سرد، دود، عفونت‌های تنفسی و آلودگی می‌توانند باعث تحریک این نوع آسم شوند.

 ۳. آسم ورزشی

این نوع آسم معمولاً در اثر فعالیت بدنی شدید تحریک می‌شود. ورزش در هوای سرد یا خشک می‌تواند علائم را بدتر کند. بسیاری از افراد ممکن است تنها هنگام ورزش دچار علائم آسم شوند.

۴. آسم شغلی

این نوع آسم توسط تحریک‌کننده‌های موجود در محیط کار فرد ایجاد می‌شود. افرادی که در معرض مواد شیمیایی، گازها، گرد و غبار یا سایر مواد مضر هستند، ممکن است دچار آسم شغلی شوند.

۵. آسم کنترل نشده

این نوع آسم به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهد و می‌تواند بسیار شدید و خطرناک باشد. آسم کنترل نشده نیاز به مدیریت دقیق و تنظیم مجدد رژیم درمانی دارد.

۶. آسم خوشه‌ای

گاهی اوقات آسم به صورت دوره‌های خوشه‌ای شدید بروز می‌کند، که در آن فرد دوره‌هایی از علائم شدید را تجربه می‌کند که به فواصل مشخص اتفاق می‌افتد.

۷. آسم نوعیت

این نوع آسم به دلیل واکنش‌های ایمنی نادر و بیش‌فعالی مزمن سیستم ایمنی رخ می‌دهد و اغلب با بیماری‌های ایمنی دیگر همراه است.

برای تشخیص دقیق نوع آسم و انتخاب بهترین روش‌های درمانی، مشاوره با پزشک متخصص ضروری است. این کار می‌تواند به افراد مبتلا به آسم کمک کند تا علائم خود را بهتر کنترل کنند و کیفیت زندگی‌شان را افزایش دهند.

درمان

۱. درمان تسکین دهنده (معالجه):

– آمینوفیلین یا بتامتازون: برای کنترل حملات شدید.

– آمپول هوازی (بتامتازون و سالبوتامول) یا اینهاله‌های هوازی (سالبوتامول):

برای تسکین سریع علائم در حملات آسم.

– داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):

برای کاهش التهاب و درد مانند استفاده از ایبوپروفن یا ناپروکسن.

– داروهای آنتی هیستامینیک:

برای کنترل علائم آلرژیک.

۲. درمان پیشگیرانه:

– داروهای کنترل‌کننده (معمولاً استروئیدهای تنفسی مانند بودسونیدها): برای کنترل و کاهش التهاب مزمن و جلوگیری از حملات آسم.

– داروهای هوازی (مثل سالبوتامول): برای باز کردن مجاری هوایی و تسهیل تنفس.

– آموزش نحوه استفاده از داروهای تنفسی: برای اطمینان از استفاده صحیح از آنها.

– اجتناب از عوامل تحریک‌کننده: مثل دود سیگار، آلرژن‌ها، غبار و هوای سرد.

درمان آسم باید تحت نظر پزشک باشد و بر اساس شدت علائم و واکنش به درمان تنظیم شود. مناسب است که افراد با آسم برنامه درمانی شخصی‌شان را

با پزشک خود تعیین کنند و به طور منظم از مراجعات پزشکی پیروی کنند.

سلامت باشید.

خواندن این مطلب شاید برای شما مفید باشد.