زرد زخم چیست؟

زرد زخم یا **impetigo** یک عفونت پوستی سطحی و شایع است که معمولاً توسط باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس یا استرپتوکوکوس پیوژنز ایجاد می‌شود. این عفونت بیشتر در کودکان دیده می‌شود ولی افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد.

علائم زرد زخم

شامل نشانه‌های مختلفی است که به طور معمول بر روی پوست ظاهر می‌شوند. این علائم بسته به نوع زرد زخم می‌توانند متفاوت باشند، اما شایع‌ترین آن‌ها به شرح زیر است:

زرد زخم غیر تاولی (Non-bullous Impetigo)

– لکه‌های قرمز کوچک: ابتدا لکه‌های قرمز کوچک روی پوست ظاهر می‌شوند.

– تاول‌های کوچک: این لکه‌ها به تاول‌های کوچک و پر از مایع تبدیل می‌شوند که به سرعت پاره می‌شوند.
– زخم‌های پوسته‌دار: پس از پاره شدن تاول‌ها، زخم‌های قرمز با پوسته‌های زرد یا عسلی رنگ ظاهر می‌شوند.
– خارش: این زخم‌ها معمولاً خارش دارند و ممکن است به گسترش عفونت منجر شوند.
– انتشار سریع: زخم‌ها می‌توانند به سرعت گسترش یافته و مناطق بیشتری از پوست را تحت تأثیر قرار دهند.

زرد زخم تاولی (Bullous Impetigo)

– تاول‌های بزرگتر: در این نوع، تاول‌های بزرگتر و پر از مایع روی پوست ظاهر می‌شوند.
– تاول‌های شفاف: تاول‌ها ممکن است شفاف باشند و مایعی زرد رنگ درون آن‌ها وجود داشته باشد.
– پوسته‌ریزی: تاول‌ها بعد از مدتی پاره می‌شوند و باعث ایجاد زخم‌های قرمز و پوسته‌ریزی می‌شوند.
– پخش شدن: این تاول‌ها نیز می‌توانند به سرعت گسترش یابند و به مناطق دیگر پوست منتقل شوند.

علائم عمومی‌تر

– تورم: مناطقی که زخم‌ها در آن‌ها قرار دارند ممکن است متورم شوند.
– حساسیت: نواحی مبتلا ممکن است حساس و دردناک باشند.
– قرمزی: پوست اطراف زخم‌ها ممکن است قرمز و ملتهب شود.
– تب: در موارد نادر و شدید، ممکن است تب نیز همراه با زرد زخم مشاهده شود.

محل‌های شایع

– صورت و دست‌ها: زرد زخم معمولاً در مناطق باز پوست مانند صورت و دست‌ها دیده می‌شود.
– بینی و دهان: این عفونت ممکن است اطراف بینی و دهان نیز ظاهر شود.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق داده شده و درمان مناسب آغاز شود. تشخیص زودهنگام و درمان صحیح می‌تواند از گسترش عفونت جلوگیری کند و بهبودی را تسریع بخشد.

عوامل خطر

تماس نزدیک با افراد مبتلا

– افراد مبتلا: تماس نزدیک با افرادی که به زرد زخم مبتلا هستند، احتمال انتقال عفونت را افزایش می‌دهد.

محیط‌های شلوغ

– مدارس و مهدکودک‌ها: زرد زخم به‌طور شایعی در محیط‌هایی که کودکان در تماس نزدیک با یکدیگر هستند، مانند مدارس و مهدکودک‌ها، دیده می‌شود.

بهداشت نامناسب

– عدم شستشوی دست‌ها: شستشوی ناکافی دست‌ها و عدم رعایت بهداشت می‌تواند خطر ابتلا به زرد زخم را افزایش دهد.

آب و هوای گرم و مرطوب

– آب و هوای گرم: زرد زخم بیشتر در فصول گرم و مرطوب سال مشاهده می‌شود.

آسیب‌های پوستی

– خراش‌ها و بریدگی‌ها: هر گونه خراش، بریدگی یا آسیب کوچک به پوست می‌تواند به عنوان یک نقطه ورود برای باکتری‌ها عمل کند.
– گزیدگی حشرات: گزیدگی حشرات می‌تواند پوست را آسیب بزند و خطر عفونت را افزایش دهد.

سیستم ایمنی ضعیف

– بیماری‌های زمینه‌ای: افرادی که به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای یا داروهای خاص سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زرد زخم هستند.

شرایط خاص پوستی

– اگزما: افرادی که از اگزما یا سایر مشکلات پوستی رنج می‌برند، به دلیل آسیب‌پذیری پوستشان، بیشتر مستعد ابتلا به زرد زخم هستند.

اشتراک وسایل شخصی

– حوله‌ها و لباس‌ها: استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند حوله‌ها، لباس‌ها یا لوازم آرایشی می‌تواند خطر انتقال عفونت را افزایش دهد.

فعالیت‌های ورزشی

– ورزش‌های تماسی: افرادی که در ورزش‌های تماسی شرکت می‌کنند، به دلیل تماس نزدیک با دیگران، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

سفر به مناطق پرخطر

– سفر به مناطق با شیوع بالا: سفر به مناطقی که زرد زخم در آنجا شایع است می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

مراقبت از بهداشت فردی، اجتناب از تماس با افراد مبتلا و محافظت از پوست در برابر آسیب‌ها می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به زرد زخم کمک کند.

درمان زرد زخم

معمولاً شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و مراقبت‌های بهداشتی مناسب برای جلوگیری از گسترش عفونت است. درمان‌ها به دو دسته اصلی موضعی و خوراکی تقسیم می‌شوند.

درمان موضعی

– پمادها و کرم‌های آنتی‌بیوتیک:

اولین خط درمان زرد زخم معمولاً شامل استفاده از پمادها و کرم‌های آنتی‌بیوتیک موضعی مانند موپیروسین (Mupirocin) یا رتپامولین (Retapamulin) است. این داروها مستقیماً بر روی زخم‌ها و تاول‌ها اعمال می‌شوند.

– تمیز کردن زخم‌ها:

قبل از استفاده از پماد، زخم‌ها را با آب و صابون ملایم شستشو داده و خشک کنید. این کار به بهبود زخم‌ها کمک می‌کند و از گسترش عفونت جلوگیری می‌کند.

درمان خوراکی

– آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی:

در موارد شدیدتر یا زمانی که زخم‌ها به سرعت گسترش یافته‌اند، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی تجویز کند. معمولاً آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند دیکلوگزاسیلین (Dicloxacillin)، سفالکسین (Cephalexin) یا کلیندامایسین (Clindamycin) تجویز می‌شوند.

مراقبت‌های عمومی

– شستشوی منظم دست‌ها: شستشوی مکرر دست‌ها با آب و صابون برای جلوگیری از گسترش عفونت به دیگران و یا بخش‌های دیگر بدن ضروری است.
– پوشاندن زخم‌ها: زخم‌ها را با بانداژ یا پانسمان‌های تمیز بپوشانید تا از گسترش عفونت جلوگیری شود.
– اجتناب از خراشیدن: از خراشیدن زخم‌ها خودداری کنید تا زخم‌ها سریع‌تر بهبود یابند و عفونت به مناطق دیگر پوست منتقل نشود.
– تغییر مکرر لباس‌ها و ملحفه‌ها : لباس‌ها، حوله‌ها و ملحفه‌های آلوده را به طور مرتب بشویید و با لباس‌ها و ملحفه‌های تمیز جایگزین کنید.

مشاوره پزشکی

– مراجعه به پزشک: در صورت مشاهده علائم زرد زخم، به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص صحیح داده شده و درمان مناسب آغاز شود.
– پیگیری درمان: دستورالعمل‌های پزشک را به دقت دنبال کنید و دوره درمان را کامل کنید تا عفونت به طور کامل از بین برود و از بازگشت آن جلوگیری شود.

رعایت این مراحل و انجام مراقبت‌های لازم می‌تواند به بهبود سریع‌تر زرد زخم و جلوگیری از عوارض احتمالی کمک کند.

پیشگیری

شامل رعایت بهداشت شخصی و اتخاذ تدابیری است که از گسترش باکتری‌ها و ایجاد عفونت جلوگیری می‌کند. در زیر به برخی از راهکارهای مؤثر برای پیشگیری از زرد زخم اشاره می‌شود:

رعایت بهداشت شخصی

– شستشوی مکرر دست‌ها: دست‌ها را به طور مرتب با آب و صابون بشویید، به ویژه پس از تماس با زخم‌ها یا افراد مبتلا.
– تمیز نگه داشتن پوست: پوست خود را تمیز نگه دارید و از خراشیدن یا تحریک زخم‌ها خودداری کنید.

مراقبت از زخم‌ها

– پوشاندن زخم‌ها: هر گونه بریدگی، خراش یا زخم را با بانداژ یا پانسمان‌های تمیز بپوشانید تا از ورود باکتری‌ها جلوگیری شود.
– تمیز کردن زخم‌ها: زخم‌ها را به طور منظم با آب و صابون ملایم شستشو دهید و خشک کنید.

اجتناب از تماس مستقیم

– عدم استفاده مشترک از وسایل شخصی: از استفاده مشترک از حوله‌ها، لباس‌ها، شانه‌ها، و وسایل شخصی دیگر با دیگران خودداری کنید.
– اجتناب از تماس با زخم‌های دیگران: از تماس مستقیم با زخم‌ها و تاول‌های افراد مبتلا به زرد زخم خودداری کنید.

رعایت بهداشت در محیط‌های شلوغ

– محیط‌های عمومی: در محیط‌هایی مانند مدارس، مهدکودک‌ها و مکان‌های ورزشی، بهداشت را رعایت کرده و از وسایل شخصی به صورت مشترک استفاده نکنید.
– تعویض و شستشوی مکرر لباس‌ها: لباس‌ها، حوله‌ها و ملحفه‌ها را به طور مرتب بشویید و تعویض کنید.

محافظت از پوست

 استفاده از کرم‌های محافظ: در مناطقی که پوست شما در معرض آسیب‌های محیطی مانند خشکی یا ترک‌خوردگی است، از کرم‌ها و لوسیون‌های محافظ استفاده کنید.
– اجتناب از خراشیدن: از خراشیدن پوست، به ویژه در صورت وجود زخم یا خراش، خودداری کنید.

آموزش به کودکان

– بهداشت به کودکان: به کودکان آموزش دهید که چگونه دست‌های خود را به درستی بشویند و از تماس مستقیم با زخم‌ها و تاول‌های دیگران خودداری کنند.
– استفاده از وسایل شخصی: به کودکان بیاموزید که از وسایل شخصی خود به صورت مشترک استفاده نکنند.

مدیریت به موقع عفونت‌ها

– مراجعه به پزشک: در صورت مشاهده هر گونه زخم مشکوک یا علائم عفونت پوستی، به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب آغاز شود.
– پیگیری درمان: دستورالعمل‌های پزشکی را به دقت دنبال کنید و دوره درمان را کامل کنید تا از بازگشت عفونت جلوگیری شود.

با رعایت این نکات و تدابیر پیشگیرانه، می‌توانید خطر ابتلا به زرد زخم را کاهش دهید و از گسترش این عفونت جلوگیری کنید.

زرد زخم معمولاً بیماری خطرناکی نیست ولی می‌تواند ناراحت‌کننده باشد و به سرعت در بین افراد گسترش یابد. در صورت مشاهده علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب آغاز شود.

سلامت باشید.

خواندن این مطلب به شما پیشنهاد می شود.