ساختار گوش و عملکرد آن

گوش یکی از اعضای حسی بسیار حیاتی در انسان و بسیاری از حیوانات است که عمدتاً برای دریافت و انتقال صداها به مغز به کار می‌رود. گوش در سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. هرکدام از این بخش‌ها وظایف خاصی در فرآیند شنیدن و ادرار صداها دارند.

گوش خارجی:

۱. پینه (پاپیلا): بخش بیرونی گوش که صداها را از محیط جمع‌آوری می‌کند.
۲. لوله گوش (کانال شنوایی): پس از گذشت از پینه، صداها از این لوله وارد میانگین گوش می‌شوند.

عملکرد گوش خارجی:

گوش خارجی یا بخش خارجی گوش، بخشی از سیستم شنوایی است که مسئول جمع‌آوری و جهت‌دهی صداها به داخل سیستم شنوایی می‌باشد. عملکرد گوش خارجی به طور کلی شامل مراحل زیر می‌شود:

۱. جمع‌آوری صدا:
– پینه (پاپیلا): پینه گوش خارجی است که به صورت ظاهری شبیه به قسمت بیرونی گوش در انسان و بسیاری از حیوانات است. پینه به صورت طبیعی در جلبه گوش وجود دارد و صداها را از محیط جمع‌آوری می‌کند.

۲. هدایت صدا به داخل:

– **لوله گوش (کانال شنوایی):** پس از ورود صداها به پینه، این صداها از طریق لوله گوش به داخل گوش هدایت می‌شوند. لوله گوش همچنین با انجام وظیفه تنظیم فشار جو در داخل و خارج گوش، از حفظ سلامت و تعادل فشار در گوش حفاظت می‌کند.

۳. تنظیم فشار جو و حفاظت از گوش:

– لوله گوش همچنین با تنظیم فشار جو در داخل گوش، از حفظ تعادل فشار جوی در دو طرف غشاهای گوش که در حلقه گوشکی وجود دارند، مسئول است. این عملکرد با حفظ سلامت گوش از آسیب‌های ناشی از تغییرات ناگهانی در فشار جو جلوگیری می‌کند.

با انجام این مراحل، گوش خارجی صداها را جمع‌آوری و به سمت گوش میانی هدایت می‌کند تا در مراحل بعدی سیستم شنوایی فرآیند شنیدن را ادامه دهد.

وظیفه گوش خارجی:

گوش خارجی وظایف مهمی در فرآیند شنیداری دارد. وظایف اصلی گوش خارجی به صورت خلاصه عبارتند از:

۱. جمع‌آوری صداها:
– پینه (پاپیلا): پینه یا پاپیلا بخش برونی گوش است که به صورت مشخص در انسان و بسیاری از حیوانات قابل مشاهده است. این بخش از گوش وظیفه جمع‌آوری صداها از محیط را دارد. پینه با اخذ لرزش‌های صوتی از محیط و انتقال آنها به سیستم شنوایی، نقش اساسی در فرآیند شنیدار ایفا می‌کند.

۲. هدایت صدا به داخل:

– لوله گوش (کانال شنوایی): بعد از جمع‌آوری صداها، لوله گوش مسئول هدایت این صداها به سمت گوش میانی است. لوله گوش همچنین وظیفه تنظیم فشار جو در داخل گوش و خارج آن را دارد تا حفظ سلامت گوش.

وظیفه این دو بخش از گوش خارجی ایجاد یک محیط مطلوب برای انتقال صداها به داخل گوش میانی است. این بخش‌ها به تنظیم فشار جو و جلوگیری از وارد شدن ذرات یا مواد خارجی به گوش نیز کمک می‌کنند. اطلاعات صوتی پس از عبور از گوش خارجی به گوش میانی منتقل می‌شوند تا در مراحل بعدی سیستم شنوایی پردازش شوند.

 گوش میانی:
۱. حلقه گوشکی (تیمپانوم): یک غشای نازک است که لرزش‌های صدا را از گوش خارجی به ارگان‌های شنوایی انتقال می‌دهد.
۲. استخوان‌های گوش میانی (فنجان، میچل و استون): این سه استخوان به ترتیب نقل و انتقال لرزش‌های صدا از حلقه گوشکی به گوشهای داخلی را انجام می‌دهند.

عملکرد گوش میانی:

گوش میانی یا بخش میانی گوش، بخشی از سیستم شنوایی است که نقش مهمی در انتقال و تقویت لرزش‌های صوتی دارد. عملکرد گوش میانی شامل چند مرحله اصلی است:

۱. لرزش‌های هوا به حرکت تبدیل می‌شوند:

– پس از جمع‌آوری صداها توسط گوش خارجی، لرزش‌های هوا از طریق لوله گوش به گوش میانی منتقل می‌شوند.

۲. حلقه گوشکی (تیمپانوم):

– لرزش‌های هوا به حلقه گوشکی می‌رسند. حلقه گوشکی یک غشای نازک است که متصل به استخوان‌های گوش میانی می‌باشد. این غشا با تحرک به اندازه لرزش‌های هوا، لرزش‌ها را به حرکت تبدیل می‌کند.

۳. انتقال لرزش به استخوان‌های گوش میانی:

– لرزش‌های حلقه گوشکی به استخوان‌های گوش میانی، یعنی فنجان (مارتل)، میچل (آنوس) و استون (استرپس) منتقل می‌شوند. این سه استخوان در گوش میانی به ترتیب اندازه‌ای کوچک‌تر به بزرگ‌تر قرار دارند.

۴. تقویت لرزش:

– استخوان‌های گوش میانی با تحرک در پاسخ به لرزش‌ها، انرژی صوتی را تقویت می‌کنند. این تقویت لازم است تا انرژی صوتی بتواند از مراحل بعدی سیستم شنوایی عبور کرده و به مغز منتقل شود.

۵. انتقال به گوش داخلی:

– تقویت شده ترین لرزش‌ها به سمت گوش داخلی انتقال پیدا می‌کنند تا در مرحله بعدی این انرژی به سیگنال‌های عصبی تبدیل شود.

با انجام این مراحل، گوش میانی نقش اساسی در تقویت لرزش‌های صوتی دارد و آماده‌سازی این لرزش‌ها برای انتقال به گوش داخلی و سیستم شنوایی بیشترین تقویت را انجام می‌دهد.

وظیفه گوش میانی:

گوش میانی یک بخش مهم از سیستم شنوایی است که وظایف اصلی آن در فرآیند شنیداری عبارتند از:

۱. تقویت صدا:
– استخوان‌های گوش میانی، شامل فنجان (malleus)، میچل (incus) و استون (stapes)، لرزش‌های صوتی از گوش خارجی را تا ۱۰ تا ۳۰ برابر تقویت می‌کنند. این تقویت صدا باعث افزایش انرژی لرزشی موجود در صداها می‌شود.

۲. انتقال لرزش به حلقه گوشکی (تیمپانوم):
– حلقه گوشکی یا تیمپانوم، یک غشاء نازک است که لرزش‌های صوتی را از استخوان‌های گوش میانی به حلقه گوشکی انتقال می‌دهد. این انتقال لرزش به حلقه گوشکی باعث ایجاد ارتعاشات درون گوشکی و تحریک موها در این محدوده می‌شود.

۳. تبدیل لرزش به سیگنال عصبی:

– حلقه گوشکی دارای سلول‌های حسی به نام سلول‌های موهای شنوایی است. این سلول‌ها به وسیله لرزش‌های صوتی فعال می‌شوند و سیگنال‌های عصبی تولید می‌کنند. این سیگنال‌های عصبی حاوی اطلاعات مربوط به فرکانس، شدت و مدت زمان صداها هستند.

وظایف گوش میانی عمدتاً در تقویت صداها و انتقال لرزش‌های صوتی به حلقه گوشکی جهت تبدیل آن به سیگنال‌های عصبی انجام می‌شود. این مرحله از سیستم شنوایی اطلاعات لازم را جهت پردازش در گوش داخلی و ارسال به مغز فراهم می‌کند.

 گوش داخلی:

۱. شبکه بیضی (کوکلیا): این ساختار موجود در گوش داخلی به تبدیل لرزش‌های صدا به سیگنال‌های عصبی برای ارسال به مغز می‌پردازد.
۲. عصب شنوایی (عصب وستیبولوکوخلیار): عصبی که اطلاعات حرکت و مکانیکی را به مغز ارسال می‌کند.

عملکرد گوش داخلی:

عملکرد گوش داخلی، یا بخش داخلی گوش، در پردازش و تبدیل لرزش‌های صوتی به سیگنال‌های عصبی برای ارسال به مغز مشغول است. این بخش از گوش شامل ساختارهایی چون شبکه بیضی (کوکلیا) و عصب وستیبولوکوخلیار می‌شود. در زیر، عملکرد گوش داخلی را به تفصیل توضیح می‌دهیم:

۱. شبکه بیضی (کوکلیا):

– تشخیص لرزش‌های صوتی: وظیفه کوکلیا یا شبکه بیضی، تشخیص لرزش‌های صوتی است. این ساختار به صورت یک سپر مخروطی در گوش داخلی قرار دارد و در هنگام حرکت، لرزش‌های مختلف صوتی را تشخیص می‌دهد.

– تبدیل لرزش به سیگنال عصبی: هر حرکت و لرزش در کوکلیا باعث انحراف موهای حسی در داخل آن می‌شود. این انحراف موها به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌شود که سپس به مغز منتقل می‌شود.

۲. عصب وستیبولوکوخلیار:

– تشخیص حرکت و مکان: این عصب وظیفه تشخیص حرکت و مکان را دارد. اطلاعات مربوط به جابجایی، حرکت اطراف و تغییرات جهت گرانش از طریق این عصب به مغز ارسال می‌شود. این اطلاعات به حفظ تعادل و هماهنگی در حرکت‌ها کمک می‌کند.

عملکرد گوش داخلی، اطلاعات صوتی را به سیگنال‌های عصبی تبدیل کرده و این اطلاعات را به مغز ارسال می‌کند. اطلاعات دریافتی از گوش داخلی به ایجاد تجربه شنیداری و حسی از محیط اطراف کمک می‌کنند و در کنار اطلاعات حرکتی نیز به حفظ تعادل و هماهنگی در حرکات بدن کمک می‌کنند.

وظیفه گوش داخلی:

گوش داخلی، یا بخش داخلی گوش، وظایف اساسی در تبدیل لرزش‌های صوتی به سیگنال‌های عصبی و درک اطلاعات حسی از محیط اطراف انجام می‌دهد. وظایف اصلی گوش داخلی به شرح زیر هستند:

۱. تشخیص و تبدیل لرزش به سیگنال عصبی:
– شبکه بیضی (کوکلیا): این ساختار حسی در گوش داخلی، که به نام کوکلیا یا حلقه گوشکی نیز معروف است، لرزش‌های صوتی را به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌کند. هر حرکت درون کوکلیا باعث انحراف موها و تحریک سلول‌های حسی موجود در آن می‌شود. این تحریک به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌شود که به مغز ارسال می‌شود.

۲. ارسال اطلاعات حرکتی به مغز:

– عصب وستیبولوکوخلیار: این عصب اطلاعات مربوط به حرکت، تغییرات جهت، و تعادل را به مغز انتقال می‌دهد. این اطلاعات از تغییرات گرانش و حرکت در فضا حاصل می‌شود و به مغز کمک می‌کند تا جسم را در فضا هماهنگ و تعادل دهد.

۳. شناخت مکان و جهت صداها:
– اطلاعات حاصل از کوکلیا کمک می‌کند تا مغز به شناخت مکان و جهت منبع صداها بپردازد. این اطلاعات درک صداهای فضایی و تجسم فضای صوتی را تسهیل می‌دهند.

وظیفه گوش داخلی در تبدیل لرزش‌های صوتی به اطلاعات حسی و حرکتی، مشارکت مهمی در فرآیند شنیدار و تعادل ایفا می‌کند. این اطلاعات به مغز ارسال می‌شوند تا درک کاملتری از محیط اطراف ایجاد شود و جسم را در مقابل تغییرات محیطی محافظت کند.

عملکرد گوش:

۱. گرفتن صدا: گوش خارجی صداها را از محیط جمع‌آوری می‌کند.
۲. تقویت صدا: گوش میانی با استفاده از استخوان‌ها صداها را تقویت می‌کند.
۳. تبدیل صدا به سیگنال عصبی: حلقه گوشکی لرزش‌های صدا را به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌کند.
۴. انتقال سیگنال به مغز: سیگنال‌های عصبی از طریق عصب شنوایی به مغز انتقال می‌یابند.
۵. تشخیص و درک صداها: مغز اطلاعات دریافتی را تشخیص می‌دهد و صداها را درک می‌کند.

۶. پردازش مرکزی در مغز: قشر شنوایی سیگنال‌های عصبی از گوش به قشر شنوایی در مغز منتقل می‌شوند. در اینجا، اطلاعات صوتی پردازش می‌شوند و احساس شنیداری شکل می‌گیرد.

به طور کلی، گوش به عنوان یکی از اعضای حسی انسان، نقش مهمی در ارتباط با محیط اطراف ایفا می‌کند و به انسان امکان می‌دهد تا با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کند و از طریق شنیدن، اطلاعات زیادی دریافت کند.

سلامت باشید.

خواندن این مطلب شاید برای شما مفید باشد.