کــهــیـــر

کهیر یا بیماری مرتبط با پوست است به نام علمی “کهیراتوز” . این بیماری اغلب به شکلی عفونتی انتقال پیدا می‌کند و در اثر عفونت با قارچ‌های خاصی به نام “کهیر” ایجاد می‌شود. این قارچ‌ها به عنوان جزء طبیعی پوست انسان شناخته می‌شوند و در شرایط خاصی چون رطوبت و گرما فرصت برای افزایش فراهم می‌آورند.

علائم بیماری کهیر شامل قرمزی، خارش، ترشحات، و تغییر رنگ پوست در مناطق مختلف بدن می‌شوند. عواملی نظیر استفاده از حمام‌های عمیق، استفاده از لباس‌های مرطوب، و استفاده از حوله‌ها و وسایل شخصی مشترک می‌توانند به انتقال کهیر کمک کنند.

 عوامل انتقال کهیر:

• رطوبت و گرما:

قارچ‌های کهیر در محیط‌های گرم و مرطوب بهترین شرایط رشد را دارند. این شرایط به عنوان مثال در حمام‌ها، سوناها و مناطق با اقلیم گرم و مرطوب فراهم می‌شوند.

• لباس‌های مرطوب:

استفاده از لباس‌های مرطوب، به ویژه لباس‌های زیر و جوراب، می‌تواند به انتقال قارچ‌های کهیر کمک کند.

• استفاده از حوله‌ها و وسایل شخصی مشترک:

استفاده از وسیله شخصی دیگران باعث انتقال میشود.

• سیستم ایمنی ضعیف:

افراد با سیستم ایمنی ضعیفتر، به عنوان مثال افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن یا افراد با سیستم ایمنی ضعیف ایدز، احتمال ابتلا به کهیر پوستی بیشتر است.

• تغییرات هورمونی:

تغییرات هورمونی، به عنوان مثال در دوران بارداری یا دریافت داروهای هورمونی، ممکن است تأثیرگذار باشد.

علایم کهیر:

معمولاً شامل علائم پوستی خاصی می‌شوند. این علائم ممکن است در مناطق مختلف بدن ظاهر شوند و به عنوان یک عفونت قارچی پوست تشخیص داده شوند. برخی از علائم رایج کهیر پوستی عبارتند از:

• قرمزی و خارش پوست:

قرمزی ممکن است در نواحی مختلف پوست، به خصوص در مناطق گرم و تر، ظاهر شود. خارش یکی از علائم اصلی کهیر است و ممکن است به شدت مزاحم باشد.

• ترشحات:

در برخی از موارد، ممکن است ترشحات چسبنده یا رطوبت افزوده شده به مناطق مبتلا به کهیر پوستی دیده شود.

• تغییر رنگ  و خشکی پوست:

در برخی از موارد، تغییر رنگ پوست اتفاق می‌افتد و ممکن است زمینه‌های تیره‌تر یا سفیدتری را نشان دهد، همچنین پوست خشک و اصطلاخا شکننده می شود.

پوست بافتنی:

تحریک مکرر پوست ممکن است باعث آسیب و التهاب شود، که در نتیجه به پوست بافتنی منجر می‌شود. این تحریکات می‌تواند از عوامل محیطی یا فعالیت‌های روزمره مانند خارش یا فشار مکرر بر روی پوست ناشی شود. برخی از بیماری‌های پوستی خاص ممکن است باعث تغییرات در بافت پوست شوند و به وضوح آن را تحت تأثیر قرار دهند. به عنوان مثال، سختی‌های پوستی مانند پسوریازیس یا لیشمانیاز می‌توانند به بافتنی شدن پوست منجر شوند.

درمان کهیر:

معمولاً از طریق استفاده از داروهای ضدقارچ، اقدامات بهداشتی، و در موارد خاص، درمان‌های مکمل انجام می‌شود. در زیر، راهکارهای معمول برای درمان کهیر پوستی آورده شده‌اند:

۱. استفاده از داروهای ضدقارچ موضعی:
– کرم‌ها، ژل‌ها یا اسپری‌های ضدقارچ موضعی که میکونازول، تربینافین، یا کلوتریمازول را شامل می‌شوند، برای استفاده موضعی بر روی ناحیه‌های آلوده پوست مورد استفاده قرار می‌گیرند. تداوم استفاده به مدت تعیین شده توسط پزشک اهمیت دارد.

۲. داروهای ضدقارچ سیستمیک:
– در موارد شدیدتر یا در صورت عدم پاسخ به درمان‌های موضعی، ممکن است پزشک داروهای ضدقارچ سیستمیک مثل فلوکونازول یا ایتراکونازول تجویز کند. این داروها بر حسب نظر پزشک و تجویز دقیق مورد استفاده قرار می‌گیرند.

۳. اقدامات بهداشتی:
– حفظ بهداشت شخصی، تمیز نگه داشتن پوست، استفاده از لباس‌های خنک و خشک، جلوگیری از به اشتراک گذاشتن حوله و وسایل شخصی می‌تواند به بهبود درمان و جلوگیری از بازگشت عفونت کمک کند.

۴. درمان‌های مکمل:
– در برخی موارد، از درمان‌های مکمل نظیر تراپی نوری (توپاریومینال) یا رفع استرس ممکن است بهره‌مند باشد. این درمان‌ها باید تحت نظر پزشک متخصص انجام شوند.

۵. پیشگیری از عود عفونت:
– برای جلوگیری از بازگشت عفونت، ادامه استفاده از داروهای ضدقارچ به مدت تعیین شده توسط پزشک، حفظ بهداشت شخصی و جلوگیری از عوامل محیطی که می‌توانند به رشد قارچ کمک کنند، اهمیت دارد.

پیشگیری از کهیر:

پیشگیری می‌تواند با اتخاذ برخی اقدامات بهداشتی و تغییرات در رفتارهای روزمره انجام شود. در زیر، تعدادی از راهکارهای پیشگیری آورده شده است:

• حفظ بهداشت شخصی:
  – استفاده منظم از حمام و شستشوی دقیق پوست با استفاده از صابون بدون اسانس و آب گرم به عنوان یک روتین بهداشتی اساسی برای جلوگیری از کهیر پوستی می‌باشد.
• خشک نگه داشتن پوست:
  – حفظ پوست در شرایط خشک و خنک می‌تواند به کاهش رشد قارچ‌های کهیر کمک کند. بعد از حمام، مطمئن شوید که پوست کاملاً خشک شود، به ویژه در نواحی خاصی که ممکن است مرطوب شوند.
• تغییر لباس‌ها:
  – لباس‌ها باید همیشه تمیز و خشک باشند. استفاده از لباس‌های خنک و جلوگیری از تعریق بیش از حد می‌تواند به جلوگیری از کهیر پوستی کمک کند.
• استفاده از حوله شخصی:
  – حوله‌ها و وسایل شخصی باید شخصی باشند و به هیچ عنوان با دیگران به اشتراک گذاشته نشوند. این اقدام می‌تواند جلوی انتقال قارچ‌های کهیر را بگیرد.
• جلوگیری از مراتب مرطوب:
  – اجتناب از ورود به مراتب مرطوب، مانند حمام‌های عمیق یا استخرهای عمومی، می‌تواند از انتقال و گسترش عفونت‌های پوستی جلوگیری کند.
• استفاده از پاپیون‌ها در حمام عمومی:
  – در حمام‌های عمومی، استفاده از پاپیون‌ها (کفش‌های پلاستیکی) می‌تواند از تماس مستقیم پوست با کف حمام جلوگیری کرده و از انتقال قارچ‌ها به پوست کمک کند.
• اجتناب از اشتراک گذاشتن اجسام شخصی:
  – اجتناب از به اشتراک گذاشتن حوله، لباس، کفش و سایر اجسام شخصی با افراد دیگر، به ویژه در محیط‌های عمومی، می‌تواند جلوی انتقال عفونت‌های پوستی را بگیرد.

سخن آخر:

اگر علائم کهیر در پوست شما ظاهر شده باشد، همواره مهم است که تشخیص و درمان تحت نظر پزشک متخصص پوست انجام شود، زیرا این علائم ممکن است با سایر بیماری‌ها و عفونت‌های پوستی تداخل داشته باشد، تشخیص از طریق پزشک حائز اهمیت است. برای پیشگیری از ، مهم است که به مراقبت‌های بهداشتی مناسب اهمیت داده شود، از محیط‌های مرطوب و گرم محافظت کرده، از لباس‌های خشک استفاده کرده، و از وسایل شخصی مشترک به اندازه کافی دوری کرد. در صورت ظهور علائمی از جمله خارش، قرمزی، و تغییر رنگ پوست، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.

سلامت باشید.

این مطلب را نیز میتوانید مطالعه کنید