عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌ بهداشتی

عفونت‌های مرتبط با مراقبت بهداشتی (HAI) به عفونت‌هایی اطلاق می‌شود که در نتیجه درمان یا مراقبت از افراد در محیط‌ های بهداشتی مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، واحدهای مراقبت از سالمندان و مراکز بهداشتی ایجاد می‌شوند. این نوع عفونت‌ها معمولاً در مراکز بهداشتی  رشد و انتقال می یابند. عفونت‌های مرتبط با مراقبت بهداشتی شامل موارد زیر می‌شوند:

۱. عفونت‌های دست:

 عفونت‌های پوستی و تناسلی که از طریق تماس با دست‌های آلوده انتقال می‌یابند.

۲. عفونت‌های دستگاه تنفسی:

 آنفولانزا، سرماخوردگی، و عفونت‌های تنفسی که ممکن است از طریق تماس با دست‌های آلوده به ویروس‌ یا تماس با سطوح آلوده به ویروس‌ها منتقل شوند.

۳. عفونت‌های دستگاه گوارشی:

 اسهال و استفراغ است که اغلب به دلیل مصرف غذاهای آلوده یا تماس با مواد آلوده به میکروب‌ها به وجود می‌آیند.

۴. عفونت‌های ادراری:

با ورود میکروب‌ها به دستگاه ادراری و انتقال آنها به بیمار در اثر مراقبت‌های بهداشتی ایجاد می‌شود.

توجه ویژه به بهداشت دست، استفاده صحیح از لوازم محافظتی، استفاده بهینه از ضدعفونی‌کننده‌ها، و حفظ شرایط مناسب در محیط‌های بهداشتی می‌تواند به کاهش احتمال انتقال و پیشگیری از عفونت‌های مرتبط با مراقبت بهداشتی کمک کند.

بیماری HAI

HAI به معنای “عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی” است. این عبارت مخفف “Healthcare-Associated Infections” است و به عفونت‌هایی اطلاق می‌شود که در ارتباط با خدمات بهداشتی درمانی ایجاد می‌شوند، مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، واحدهای مراقبت از سالمندان و غیره. این نوع از عفونت‌ها از میان عوامل مختلفی ایجاد می‌شوند، از جمله عدم رعایت بهداشت دستی، انتقال بیماران بین اتاق‌ها، استفاده اشتباه از دستگاه‌های پزشکی، استفاده نادرست از ضدعفونی‌کننده‌ها و غیره. این عفونت‌ها می‌توانند جدی باشند و به مشکلاتی مانند افزایش طول مدت بستری بیمار، افزایش هزینه‌های درمانی، و در موارد شدیدتر، مرگ و میر منجر شوند. از جمله مثال‌های رایج از HAI می‌توان به عفونت‌های مرتبط با دست (مثل عفونت‌های تناسلی، اختلالات در حفاظت از زخم‌ها و آسیب‌های جراحی، عفونت‌های تنفسی و ادراری و غیره) اشاره کرد.

بیماری سپسیس

 یا توکسمی ، یک واکنش سیستمیک و شدید بدن به عفونت است که ممکن است به وسیله باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا سایر میکروب‌ها ایجاد شود.  توجه نکردن به بیماری، منجر به شوک می شود که وضعیتی بسیار جدی است. علائم شامل تب بالا یا پایین، سردی یا حرارت زیاد، ضربان نامنظم، تنفس سریع، تغییرات در فشارخون، اشاره دارند و درمان این بیماری استفاده از داروهای ضدباکتریایی برای کنترل عفونت، مایعات و داروهایی برای حفظ فشارخون و پشتیبانی از اعضا و سیستم‌های بدن است.

پیشگیری و درمان

بیماری سپسیس بستگی به علت و شدت عفونت دارد، اما در کل، اقدامات زیر می‌تواند در پیشگیری و مدیریت این بیماری موثر باشد:

 پیشگیری:

۱. رعایت بهداشت دست:

شستشوی منظم دست‌ها با آب و صابون و استفاده از مواد ضدعفونی کننده می‌تواند از انتقال میکروب‌ها جلوگیری کند.

۲. مراقبت از زخم‌ها:

تمیز نگه داشتن زخم‌ها، پوشش دادن آنها و اعمال مراقبت‌های پزشکی مناسب می‌تواند از عفونت زخمی جلوگیری کند.

۳. پیشگیری از عفونت‌های انگلی:

استفاده از لوازم محافظتی و رعایت بهداشت شخصی در مقابل عفونت‌های انگلی نیز مهم است.

۴. مراقبت از دستگاه‌های پزشکی:

استفاده از دستگاه‌های پزشکی (مانند کاتترها) با دقت و استریل، و تعویض آنها به موقع می‌تواند از عفونت‌های مرتبط با دستگاه‌های پزشکی جلوگیری کند.

 درمان:

۱. داروهای ضدعفونی:

معمولاً از داروهای ضدباکتریایی برای کنترل عفونت استفاده می‌شود. انتخاب دارو و دوره درمان بستگی به نوع و حساسیت میکروب‌ها دارد.

۲. مایعات و داروهای پشتیبانی:

مایعات و داروهایی مانند داروهای ضدتشنج و داروهایی برای حفظ فشارخون و پشتیبانی از عملکرد کلیه و سایر اعضا می‌تواند به بیمار کمک کند.

۳. مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه:

بیماران با سپسیس شدید ممکن است نیاز به مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه داشته باشند تا تحت نظر نظارت و درمان متخصصان قرار گیرند.

۴. جراحی:

در برخی موارد، اجرای جراحی برای تخلیه عفونت (مانند تخلیه یک آبسه) ممکن است لازم باشد.

مهمترین نکته این است که سپسیس یک وضعیت اورژانسی است و نیازمند تشخیص و درمان فوری است. همچنین، پیشگیری از عفونت‌ها و رعایت بهداشتی مناسب در محیط‌های بهداشتی می‌تواند در کاهش احتمال ابتلا به سپسیس بسیار موثر باشد.

سلامت باشید.

خواندن این مقاله شاید برای شما مفید باشد.