بیماری های گوش

گوش یکی از اعضای حیاتی بدن انسان است و ممکن است به علت مختلف، از جمله عفونت‌ها، آسیب‌ها، یا مشکلات ساختاری، مبتلا به بیماری‌های گوش شود.

برخی از بیماری‌ها و مشکلات شائع گوش عبارتند از:

۱. عفونت‌های گوش:

-گوش خارجی (Otitis Externa): عفونت در قسمت بیرونی گوش، معمولاً ناشی از میکروب‌ها یا قارچ‌ها.
–  گوش میانی (Otitis Media): عفونت در قسمت میانی گوش که می‌تواند در نتیجه آنفلوانزا یا سرماخوردگی و یا به دلیل فشار مخاطی در مجاری گوش ایجاد شود.

علائم عفونت گوش:

عفونت‌های گوش ممکن است از مختلف عوامل منشأ گیرد که شامل عوامل میکروبی و غیرمیکروبی می‌شوند. در اینجا به برخی از علل عفونت‌های گوش اشاره می‌شود:

. باکتری‌ها:
– استرپتوکوک پنومونیه: یک باکتری که ممکن است در عفونت‌های گوش میانی نقش داشته باشد.
– هموفلیس آنفولانزا: باکتری دیگری که به عنوان یک عامل عفونت گوش شناخته می‌شود.
– Moraxella catarrhalis: باکتری دیگری که در عفونت‌های گوش میانی و گوش خارجی نقش دارد.

. ویروس‌ها:

– ویروس‌های تنفسی، مانند ویروس آنفلوآنزا و ویروس‌های سایتومگالوویروس، ممکن است به عفونت‌های گوش منجر شوند.

. قارچ‌ها:
– قارچ‌ها نیز ممکن است علت عفونت‌های گوش خارجی باشند، به ویژه در شرایطی که رطوبت زیاد یا تعریق وجود داشته باشد.

. آلرژی‌ها:
– آلرژی‌ها ممکن است به افزایش میزان مخاط در گوش منجر شده و به عفونت‌های گوش میانی آسیب برسانند.

. انسداد مجاری هوا:

– انسداد مجاری گوش ناشی از توده‌های چربی، پلیپ‌ها یا تومورها می‌تواند شرایط مناسبی برای رشد میکروب‌ها ایجاد کند.

. ترشحات مخاط:
– تولید بیش از حد مخاط در گوش میانی می‌تواند به تغییر زمینه رطوبت و گرما در گوش کمک کند که شرایط مناسبی برای رشد باکتری‌ها فراهم شود.

برای جلوگیری از عفونت‌های گوش، مهم است که به دقت به بهداشت گوش‌ها و محیط اطراف آن توجه شود، و در صورت بروز علائمی مثل درد گوش، خروج مایعات، یا کاهش شنوایی، به پزشک مراجعه کنید.

درمان عفونت گوش:

درمان عفونت گوش بستگی به نوع و میزان شدت عفونت، فراهم‌کننده علائم و عوامل دیگر دارد. درمان ممکن است شامل داروها، تدابیر خانگی، و در موارد شدیدتر، جراحی باشد. اما برای درمان هر نوع عفونت گوش، توصیه می‌شود با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنید. در ادامه، چندین روش درمانی برای عفونت‌های گوش ذکر شده است:

. استفاده از آنتی‌بیوتیک:
– در صورتی که عفونت ناشی از باکتری باشد، پزشک ممکن است داروهای آنتی‌بیوتیک تجویز کند. استفاده از آنتی‌بیوتیک باید بر اساس نوع باکتری و حساسیت آن به دارو انجام شود.

. آنتی‌فانگال برای عفونت‌های قارچی:

– در صورت عفونت‌های گوش خارجی ناشی از قارچ‌ها، داروهای ضد قارچ ممکن است توصیه شود.

. درمان درد و التهاب:
– استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب در صورت لزوم.

. استفاده از قطره‌ها یا پمادها:
– قطره‌های گوشی ضد باکتری یا قطره‌های ضد قارچ ممکن است توصیه شوند. در برخی موارد، پمادهای مخصوص به گوش هم می‌توانند به درمان کمک کنند.

. استفاده از کمپرس:

– در برخی موارد ممکن است از کمپرس گرم یا سرد بر روی گوش برای تسکین درد و التهاب استفاده شود.

. جراحی:
– در موارد شدیدتر و در صورت نیاز، جراحی ممکن است لازم باشد. این جراحی ممکن است شامل خروج توده‌ها یا آب‌گوشت‌ها، تزریق داروها یا حتی جراحی‌های کوچکتر باشد.

همیشه مهم است که درمان توسط یک پزشک متخصص انجام شود. در صورتی که علائم بهبودی نیافته یا بهبودی ناقص باشد، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین، اجتناب از خوددرمان و استفاده از داروها بدون تجویز پزشک توصیه نمی‌شود.

۲. آکوستیک نوروما:

– یک توده خوش‌خیم در اعصاب گوشکی که ممکن است باعث تغییرات در شنوایی و تعادل شود.

علائم آکوستیک نوروما

آکوستیک نوروما (Acoustic Neuroma) یا شوکرانیوم، یک تومور بینائی عصب شنوایی در داخل جمجمه است. این تومور به طور عمدتاً در عصب وستیبولوکوخلیار (عصب شنوایی و تعادل) در داخل گوش شکل می‌گیرد. علائم آکوستیک نوروما ممکن است به تدریج ظاهر شوند و به مرور زمان افزایش یابند. برخی از علائم معمول این بیماری شامل موارد زیر می‌شوند:

. کاهش شنوایی:
– یکی از علائم اصلی آکوستیک نوروما کاهش تدریجی شنوایی است. این کاهش شنوایی ممکن است در یک یا هر دو گوش رخ دهد.

. زنگ در گوش (تینیتوس):
– افراد ممکن است صداهای ناشی از زنگ در گوش یا سوزن کوچک درون گوش را تجربه کنند.

. سرگیجه و علائم تعادل:

– آکوستیک نوروما ممکن است به عنوان یک تومور وستیبولوکوخلیار نیز شناخته شود و علائم تعادلی از جمله سرگیجه، ناراحتی و عدم تعادل را ایجاد کند.

. بهبود ناپذیری:
– علائم آکوستیک نوروما معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و بهبود ناپذیری دارند، به این معنا که تا زمان تشخیص و درمان، علائم معمولاً به تدریج بدتر می‌شوند.

. ضعف یا تورم صورت:

– در برخی از موارد، تومور ممکن است فشار به عصب‌های صورت اعمال کند و منجر به ضعف عضلات صورت یا تورم در ناحیه صورت شود.

. سردرد:
– سردرد ممکن است یکی از علائم همراه باشد، اما برخی از افراد ممکن است بدون سردرد با این بیماری مواجه شوند.

در صورت تجربه هرکدام از این علائم یا علائم شبیه به آکوستیک نوروما، توصیه می‌شود تا به پزشک مراجعه و ارزیابی دقیق انجام شود. تشخیص زودهنگام و درمان ممکن است از تداوم علائم جلوگیری کرده و به بهبودی و کنترل بهتر بیماری کمک کند.

درمان آکوستیک نوروما

 درمان بسیار چالش‌برانگیز است و در حال حاضر درمان کامل برای این بیماری وجود ندارد. با این حال، می‌توان با رویکردهای مختلف به کاهش علائم و افزایش کیفیت زندگی کمک کرد. برخی از روش‌ها و تدابیر مرتبط با درمان آکوستیک نوروما شامل موارد زیر می‌شود:

. مدیریت استرس:
– استرس و فشار روحی می‌توانند علائم آکوستیک نوروما را تشدید کنند. مدیریت استرس از طریق تمرینات روان‌شناختی، ماساژ، یوگا و تکنیک‌های تنفسی می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

. استفاده از صداهای موجود طبیعت:

–  مثل صدای آب، بلبل، یا موسیقی آرامش‌بخش ممکن است به تمرکز از صدای زنگ یا صداهای دیگر در گوش کمک کند.

. استفاده از دستگاه‌ سمعک:
– برخی از افراد با آکوستیک نوروما از دستگاه‌های کمک شنوایی بهره‌مند می‌شوند که صداهای طبیعی را برای مسدود کردن صدای نویز آکوستیک نوروما فراهم می‌کنند.

. مراجعه به متخصص عوارض شنوایی:

– متخصصان عوارض شنوایی ممکن است راهنمایی و توجیه‌های خاصی در خصوص مدیریت آکوستیک نوروما ارائه دهند.

. تراپی صوتی (TRT):
– تراپی صوتی، یک نوع تراپی رفتاری است که به برخی افراد با آکوستیک نوروما کمک می‌کند تا بهبود یابند. این تراپی شامل استفاده از صداهای بسیار کم در سطح شنوایی و روش‌های آموزشی مرتبط با ادرار از نویز آکوستیک نوروما می‌شود.

مهم است که هرگونه تدابیر و درمان مرتبط با آکوستیک نوروما توسط یک تیم درمانی متخصص اجرا شود و با توجه به وضعیت و نیازهای هر فرد تنظیم گردد.

۳. آکنه گوش:

– توده‌های چربی که در گوش خارجی ایجاد می‌شوند و ممکن است به عنوان یک نوع انسداد در گوش عمل کنند.

علائم آکنه گوش:

آکنه گوش یک مشکل پوستی است که ممکن است باعث ایجاد گرفتگی‌ها، التهابات، و درد در منطقه گوش شود. علائم آکنه گوش می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

. آکنه و لکه‌های قرمز:
– آکنه گوش ممکن است باعث ظاهر آکنه‌ها و لکه‌های قرمز در قسمت‌های مختلف گوش شود.

. گرفتگی و تورم:
– منطقه گیرنده آکنه ممکن است گرفته شده و تورم داشته باشد.

. درد:

– آکنه گوش می‌تواند باعث درد و ناراحتی در اطراف گوش شود. این درد ممکن است به صورت مزمن یا تنها در زمان لمس گوش احساس شود.

. ترشحات:
– ممکن است در نتیجه آکنه گوش، ترشحات زرد یا سفید رنگ از گوش ترشح شود.

. کاهش شنوایی:
– در موارد شدیدتر، آکنه گوش ممکن است به کاهش شنوایی منجر شود.

. حساسیت در لمس:
– منطقه آکنه گوش ممکن است حساسیت زیادی به لمس داشته باشد.

پزشک می‌تواند با تشخیص دقیق علت آکنه گوش، درمان مناسبی را تجویز کند. درمان ممکن است شامل داروها، قطره‌ها، یا دیگر روش‌های درمانی باشد که به موقعیت و شدت مشکل بستگی دارد. همچنین، خوددرمان و استفاده از محصولات بدون مشورت پزشکی توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است باعث تشدید مشکل شود.

درمان آکنه گوش:

. استفاده از آنتی‌بیوتیک:
– در صورتی که آکنه گوش ناشی از عفونت باکتریایی باشد، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند. این داروها به کنترل رشد باکتری‌ها و کاهش التهاب کمک می‌کنند.

. استفاده از قطره‌ها:

– قطره‌های گوشی ضد باکتری یا ضد قارچ ممکن است توسط پزشک تجویز شوند. این قطره‌ها می‌توانند به تسکین درد و التهاب کمک کنند.

. آب گرم و نمک:
– استفاده از آب گرم و نمک برای شستشوی آهسته گوش ممکن است به تنظیم ترشحات و تسکین علائم کمک کند. با این کار، از وارد شدن باکتری‌ها به داخل گوش هم پیشگیری می‌شود.

. اجتناب از لمس گوش با دستان کثیف:
– لمس گوش با دستان کثیف ممکن است باعث افزایش عفونت‌ها شود. در صورتی که دستان شما خیس شد، حتماً آنها را خوب بشویید.

. اجتناب از استفاده از شمع گوش:

– استفاده از شمع گوش یا شیشه‌های گوش برای تمیز کردن گوش به عنوان یک روش درمانی توصیه نمی‌شود. این روش‌ها ممکن است باعث آسیب به گوش و یا به وارد کردن باکتری‌ها به داخل گوش شوند.

. مراجعه به پزشک:
– در صورتی که علائم آکنه گوش بهبود نیابند یا شدت یابند، حتماً به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند علت مشکل را تشخیص دهد و درمان مناسب را تجویز کند. با توجه به شدت مشکل و نوع عفونت، پزشک شما ممکن است راهنمایی‌های خاصی در مورد درمان آکنه گوش ارائه دهد.

۴. آکومن:

– انبساط یا تورم مری در قسمت میانی گوش که ممکن است منجر به مشکلات شنوایی شود.

علائم آکومن:

آکومن یک وضعیت پزشکی است که باعث انبساط یا تورم مری (آنتروپون) در قسمت میانی گوش می‌شود. این مشکل ممکن است باعث تغییرات در شنوایی و ایجاد علائمی مانند سرگیجه و احساس فشار در گوش شود. برخی از علائم و نشانه‌های آکومن عبارتند از:

. کاهش شنوایی:
– یکی از علائم اصلی آکومن کاهش تدریجی شنوایی است. افراد ممکن است احساس کنند که صداها به نحو ملایمی کاهش یافته‌اند.

. احساس فشار در گوش:

– افراد ممکن است حس کنند که دارای فشار یا پری شنوایی در گوش هستند.

. سرگیجه:

– سرگیجه و عدم تعادل نیز ممکن است همراه با آکومن باشد.

. ناپایداری حرکتی:
– افراد ممکن است دچار ناپایداری حرکتی شوند و دشواری در حفظ تعادل را تجربه کنند.

. ناراحتی گوشی:
– در بعضی از موارد، افراد ممکن است حس ناراحتی در گوش خود را تجربه کنند.

. صداهای تغییر یافته:

– برخی از افراد ممکن است صداها را به شکل تغییر یافته یا مختلف تشخیص دهند.

مهم است که اگر احساس می‌کنید که شنوایی شما کاهش یافته است یا دچار علائم مشابه آکومن هستید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق این وضعیت را بررسی کند و درمان مناسبی را توصیه کند. در بعضی از موارد، درمان ممکن است از طریق مصرف داروها یا درمان‌های جراحی صورت گیرد.

درمان آکومن:

درمان آکومن به وابستگی به علت این وضعیت، شدت علائم، و شرایط فرد متغیر است. درمان آکومن ممکن است شامل روش‌های مختلفی باشد، اما مهمترین گام ابتدایی مراجعه به یک پزشک مختص این زمینه است. پزشک می‌تواند تشخیص دقیقی از حالت شنوایی فرد بگیرد و توصیه‌های مناسب برای درمان ارائه دهد. درمان آکومن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

. مدیریت عوارض:
– استفاده از داروها برای کنترل علائم همچون سرگیجه و ناپایداری حرکتی.

. استفاده از سمعک:

– در مواردی که کاهش شنوایی به عنوان یک علامت اصلی است ، استفاده از دستگاه‌های کمک شنوایی ممکن است بهبود شنوایی را فراهم کند.

. تراپی صوتی (TRT):
– تراپی صوتی یک روش درمانی است که شامل ارائه صداهای ترافیکی به مدت طولانی به صورت روزانه به فرد مبتلا به آکومن می‌شود. این روش به افراد کمک می‌کند با علائم آکومن بهتر مقابله کنند.

. داروها:
– در برخی موارد، داروهای خاص مانند دیورتیک‌ها (برای کاهش تورم)، داروهای ضد اکستراصادی (برای مقابله با سرگیجه)، یا داروهای دیگر ممکن است تجویز شوند.

. ترتیبات جراحی:

– در موارد شدیدتر و در صورتی که درمان‌های مذکور به نتیجه نرسند، ترتیبات جراحی ممکن است در نظر گرفته شود. هر چند که درمان آکومن می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند، اما مهم است که فرد با پزشک خود در مورد انتظارات و نتایج ممکن صحبت کند. همچنین، پیگیری منظم با پزشک و رعایت راهنمایی‌ها و توصیه‌های ارائه شده از اهمیت بالایی برخوردار است.

۵. آسیب‌ها و شکستگی‌ها:

– آسیب به طبقات گوشکی به علت ضربه، فشار یا سایر عوامل ممکن است مشکلات شنوایی ایجاد کند.

علائم آسیب‌ها و شکستگی‌ها:

علائم آسیب‌ها و شکستگی‌ها در گوش ممکن است متنوع باشد و بستگی به نوع و شدت آسیب دیدگی داشته باشد. در زیر برخی از علائم رایج آسیب‌ها و شکستگی‌ها در گوش آورده شده‌اند:

. درد:

– ممکن است یکی از نشانه‌های اصلی آسیب‌ها و شکستگی‌ها باشد و می‌تواند متغیر از درد ملایم تا درد شدید و ناگهانی باشد.

. خونریزی:
– در موارد شدیدتر، آسیب گوش ممکن است باعث خونریزی از گوش شود.

. تورم:

– آسیب گوش ممکن است باعث تورم در منطقه آسیب دیده شود.

. کاهش شنوایی:
– شکستگی یا آسیب به طبقات گوشکی، پارچه‌های گوش یا سایر بخش‌های گوش می‌تواند به کاهش شنوایی منجر شود.

. حساسیت به لمس:
– منطقه آسیب دیده حساس به لمس می‌شود و لمس آن ممکن است دردزا باشد.

. سرگیجه یا عدم تعادل:
– آسیب‌ها و شکستگی‌ها ممکن است باعث سرگیجه یا عدم تعادل شود.

. تغییر در شکل گوش:
– شکستگی غضروف گوش یا آسیب به طبقات گوشکی ممکن است باعث تغییر شکل گوش شود.

. صدمات آنفالی:

– آسیب به مجاری گوش و مناطق آنفالی می‌تواند باعث صدمات و التهابات درونی شود که ممکن است با ترشحات و درد همراه باشد.

در هر صورتی که فرد به علائم آسیب یا شکستگی گوش دچار شود، توصیه می‌شود به سرعت به پزشک مراجعه کند. پزشک می‌تواند تشخیص دقیقی از وضعیت بگیرد و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند. همچنین، اگر علائم شدید و نگران‌کننده باشند (مانند خونریزی شدید یا کاهش شنوایی ناگهانی)، تماس با خدمات اورژانس توصیه می‌شود.

درمان آسیب‌ها و شکستگی‌ها:

بستگی به نوع و شدت آسیب دیدگی دارد. در صورتی که شکستگی یا آسیب به گوش وارد شده باشد، پزشک ممکن است تصمیم به انجام تست‌ها و تصاویر پزشکی بگیرد تا وضعیت دقیق‌تر بررسی شود. در ادامه، چند رویکرد درمانی کلی برای آسیب‌ها و شکستگی‌های گوش ذکر شده است:

. اولیه‌های احتیاطی:
– در موارد شکستگی یا آسیب شدید، احتمال وجود خطراتی مانند خونریزی شدید یا آسیب به گوش داخلی وجود دارد. در این صورت، اولین گام ممکن است اعمال اقدامات احتیاطی و کنترل خونریزی باشد.

. مدیریت درد:

– استفاده از داروهای ضد التهاب و دردآور ممکن است به کنترل درد و التهاب کمک کند. اما مصرف هر دارویی باید با توصیه و تجویز پزشک باشد.

. استفاده از دستگاه‌های حمایتی:
– در برخی موارد، استفاده از بندها یا دستگاه‌های حمایتی مانند کفش‌های مخصوص یا دستگاه‌های حمایتی برای جلوگیری از فشار یا ضربه مستقیم به گوش توصیه می‌شود.

. قرار دادن گوش در وضعیت استراحت:
– اجتناب از فعالیت‌ها و شرایطی که ممکن است به آسیب بیافریند و قرار دادن گوش در وضعیت استراحت تا زمان بهبود و شفاف شدن وضعیت.

. تجویز داروها

– در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای خاصی را تجویز کند تا به کنترل علائم مانند درد، التهاب، و عفونت کمک کند.

. درمان جراحی:
– در موارد شدیدتر و در صورت لزوم، جراحی ممکن است برای بازسازی یا ترمیم بافت‌ها و ساختارهای داخلی گوش انجام شود.

هرچند که در بعضی موارد اقدامات خوددرمانی ممکن است کمک کننده باشد، اما همواره توصیه می‌شود که درمان‌ها و اقدامات مرتبط با آسیب‌ها و شکستگی‌ها توسط پزشک تجویز شوند و هرگونه علامت نگران‌کننده را به پزشک اطلاع دهید.

۶. چاقوک گوش (Tinnitus):

علائم چاقوک گوشی

علائم چاقوک گوشی یا کلوئید گوشی ممکن است متنوع باشد و بستگی به شدت و موقعیت این توده چروکی داشته باشد. در اکثر موارد، چاقوک گوشی به شکل یک توده نرم و چروکی در ناحیه گوش ظاهر می‌شود. برخی از علائم رایج چاقوک گوشی عبارتند از:

. توده چروکی:
– ظاهر یک توده نرم و چروکی در ناحیه گوش، مخصوصاً در محل تراشیدن گوشواره یا زخم، که به شکل یک کلوئید بروز کرده است.

. رنگ تغییر یافته:

– چاقوک ممکن است رنگ تغییر یافته‌ای داشته باشد، از جمله قرمزی یا تیره‌تر شدن نسبت به پوست اطراف.

. درد یا حساسیت:
– ممکن است در منطقه چاقوک، درد، سوزش یا حساسیت ایجاد شود، به ویژه در صورت تماس مستقیم یا فشار به توده.

. خونریزی:
– چاقوک گوشی ممکن است در موارد شدید خونریزی کند، به خصوص اگر زخم گوش باشد.

. سختی و سفتی:

– اگر چاقوک گوشی زیر پوست به سختی ملموس یا سفت باشد، ممکن است نشانه‌ای از رشد اضافی بافت باشد.

. تغییر در شکل گوش:
– ممکن است چاقوک باعث تغییر در شکل گوش شود، به ویژه اگر در ناحیه غضروف گوش حاصل شود.

درمان چاقوک گوشی

چاقوک‌ها یا کلوئید‌ها به عنوان نوعی از نسیم‌های چروکی شناخته می‌شوند که در ناحیه گوش، اکثراً در محل تراشیدن گوشواره یا زخم به وجود می‌آیند. درمان چاقوک گوشی به علت خاصیت بازگشت‌پذیر کلوئید، چالش‌برانگیز است. درمان می‌تواند شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر باشد:

. تزریق‌های استروئید:
– تزریق‌های استروئید (کورتیکواستروئیدها) ممکن است برای کاهش التهاب و حجم چاقوک مؤثر باشد. این تزریق‌ها معمولاً توسط یک پزشک انجام می‌شوند.

. کرم‌ها و ژل‌ها:

– استفاده از کرم‌ها و ژل‌های حاوی سیلیکون یا داروهای مخصوص کلوئید ممکن است به کاهش حجم و اصلاح ظاهر چاقوک کمک کند. این محصولات باید به دقت و به مدت طولانی استفاده شوند.

. لیزر:
– درمان با لیزر می‌تواند به کاهش حجم چاقوک و بهبود ظاهر آن کمک کند. این روش توسط پزشکان تخصصی انجام می‌شود.

. جراحی:
– در موارد شدیدتر، جراحی برای برش یا اصلاح چاقوک ممکن است لازم باشد. این روش ممکن است همراه با استفاده از تزریق‌های استروئید و یا لیزر باشد.

. پرتودرمی:

– پرتودرمی یک روش درمانی است که با استفاده از پرتوهای X به هدف کاهش حجم و التهاب چاقوک می‌پردازد. این روش نیاز به اجرا توسط متخصصان متخصص دارد. مهم است که پیش از انجام هرگونه درمان، با یک پزشک یا متخصص پوست مشورت کنید تا راهنمایی صحیح در خصوص گزینه‌های درمانی مختلف و انتخاب روش مناسب برای شما ارائه شود.

– احساس صدای زنگ در گوش بدون وجود منبع صدا در محیط.

۷. مشکلات ساختاری:

– تغییرات ساختاری در گوش مثل تومورها، پولیپ‌ها و سایر توده‌ها که ممکن است باعث اختلالات شنوایی شوند.