سرگیجه و مایع گوش میانی

سرگیجه و مایع گوش میانی ممکن است به عنوان علائم یک مشکل در گوش و سیستم تعادل شناخته شوند. مایع گوش میانی یک فضای پر از مایع است که در داخل گوش واقع شده و نقش در حفظ تعادل و استقرار حرکات بدن دارد.

سرگیجه ناشی از مایع گوش میانی ممکن است به دلیل مسائل مختلفی ایجاد شود. یکی از این مسائل می‌تواند آسیب به نظام تعادل در گوش باشد. به عنوان مثال، التهاب گوش میانی می‌تواند باعث ایجاد مایع اضافی در این منطقه شود که تعادل را تحت تأثیر قرار دهد و سرگیجه ایجاد کند. علل دیگری نیز ممکن است وجود داشته باشد، از جمله اختلالات گوش داخلی، مشکلات عصبی، یا حتی مشکلات در گوشکی مثل سنگینی‌های گوش. برای تشخیص و درمان سرگیجه ناشی از مشکلات گوش میانی، مهم است که یک متخصص گوش و حلق و بینی مشاوره بدهید. او ممکن است از ابزارهای تشخیصی مانند آزمایش‌های تعادل یا تصاویر پزشکی استفاده کند تا به علت مشکل شما پی ببرد و درمان مناسب را تجویز کند.

۱. التهاب گوش میانی (Otitis Media):

یکی از شایع‌ترین علل برهم‌خوردن مایع گوش میانی، التهاب گوش میانی است. در این حالت، غشاء پرده گوش میانی التهاب می‌کند و مایع تولید می‌شود که می‌تواند باعث برهم‌خوردن و سرگیجه شود.

۲. فشار هوا نامتوازن:

تغییرات فشار هوا می‌تواند باعث برهم‌خوردن مایع گوش میانی شود. این امر ممکن است در هنگام سفر با هواپیما، صعود و نزول در ارتفاع، یا تغییرات ارتفاعی دیگر اتفاق بیافتد.

۳. تنظیمات نامناسب لوله گوش (Eustachian Tube Dysfunction):

لوله گوش، که به نام لوله یوستاشیان نیز شناخته می‌شود، وظیفه تعادل فشار هوا در گوش میانی را دارد. در صورتی که این لوله‌ها به درستی کار نکنند، ممکن است فشار هوا تعدیل نشده و مایع تجمع یابد.

۴. آلرژی‌ها:

حساسیت به آلرژن‌ها نیز می‌تواند منجر به التهاب گوش میانی و برهم‌خوردن مایع شود.

۵. فشار مکرر به گوش:

فعالیت‌هایی مانند شنا، غواصی، یا استفاده از ابزارهایی که فشار به گوش اعمال می‌کنند، ممکن است باعث برهم‌خوردن مایع گوش میانی شوند.

مایع گوش میانی:

در فضایی به نام “ساختارهای خلفی گوش” (middle ear structures) قرار دارد. گوش میانی، بخشی از سیستم شنوایی است که بین گوش خارجی و گوش داخلی واقع شده و شامل سه استخوان کمرنگ، یعنی میچ، نوارها و لگنهایی که حاوی هوا و مایع می‌شوند، می‌باشد. در این لگنها، یک مایع به نام “مایع لنفاوی گوش میانی” یا “مایع گوش میانی” وجود دارد. این مایع از طریق یک سری ساختارهای متصل به گلو (نامیده شده لوله یوستاشیان) با فضای بینی متصل است. این لوله اجازه تعادل فشار هوا در گوش میانی را فراهم می‌کند. هنگامی که این مایع گوش میانی به دلیل التهاب، انسداد لوله یوستاشیان یا سایر عوامل افزایش یابد، ممکن است به علت برهم‌خوردن مایع گوش میانی، مشکلات شنوایی یا سرگیجه ایجاد شود.

سرگیجه ناشی از گوش

سرگیجه گوش یا سرگیجه ناشی از مشکلات گوش می‌تواند به علت عوامل متنوعی ایجاد شود. در زیر، علل ممکن برای سرگیجه گوش آورده شده‌اند:

۱. سنگینی گوش (Otosclerosis):

این بیماری باعث سفت و چسبیده شدن استخوان‌های گوش میانی می‌شود و می‌تواند به سرگیجه منجر شود.

۲. لوله یوستاشیان (Eustachian Tube) نامتوازن:

این لوله که گوش میانی را به گلوه به ارتباط می‌برد، در حفظ فشار هوا در گوش میانی نقش دارد. اگر این لوله بسته شود یا نامتوازن باشد، ممکن است سرگیجه ایجاد شود.

۳. سنگینی گوش داخلی (Meniere’s Disease):

این بیماری مشکلات در گوش داخلی را ایجاد کرده و به علت افزایش مایع در گوش داخلی، سرگیجه و سماجت (چرخش) ایجاد می‌کند.

۴. تحریک حسی (Acoustic Neuroma):

تومورهای عصبی که به حسگرهای گوش و تعادل اثر می‌گذارند، ممکن است علت سرگیجه شوند.

۵. سنگینی گوش میانی (Cholesteatoma):

یک توده ناشی از رشد بافت در گوش میانی می‌تواند سرگیجه ایجاد کند.

۶. مشکلات در حسگرها (Vestibular Disorders):

اختلالات در سیستم تعادل و حسگرها می‌توانند باعث سرگیجه گوش شوند.

۱. داروها:
– آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای ضدالتهاب: برای کنترل التهاب و افتراق مایع در مورداتی که التهاب گوش میانی را نشان می‌دهد.
– دیورتیک‌ها: در برخی موارد از دیورتیک‌ها برای کاهش حجم مایع در گوش میانی استفاده می‌شود.

۲. درمان التهاب:
– آنتی‌بیوتیک‌ها: در صورتی که التهاب گوش میانی ناشی از عفونت باشد، ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها تجویز شوند.

۳. لوله یوستاشیان:
– لوله یوستاشیان مصنوعی: در برخی مواقع، استفاده از لوله‌های کوچک ورودی به گوش به منظور ایجاد تهویه بهتر و کاهش برهم‌خوردن مایع ممکن است مفید باشد.

۴. فیزیوتراپی:

– تمرینات تعادل: تمریناتی که بر تقویت سیستم تعادل اثر می‌گذارند ممکن است به بهبود سرگیجه کمک کنند.

۵. تغییرات در رفتارهای روزمره:
– اجتناب از حرکات سریع یا تغییرات ناگهانی در جهت بدن: این اقدامات ممکن است به کاهش سرگیجه کمک کنند.

۶. مداخلات جراحی:
– در موارد شدید، مانند توده‌های گوش، اختلالات ساختاری یا سنگینی‌های گوش، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

۷. درمان بیماریهای مهم:
– درمان بیماریهایی که ممکن است به سرگیجه گوش منجر شوند، مثل بیماری منیر یا اختلالات عصبی.

مهمترین گام درمان، تشخیص صحیح علت سرگیجه است. بنابراین، اگر با مشکل سرگیجه گوش مواجه هستید، بهتر است تا یک پزشک گوش و حلق و بینی مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی دریافت کنید و درمان مناسب را اجرا کنید.